Bir adım.. Kapı eşiğindeyken çıkmak için ya da dışarısındayken girebilmek için içeri. Küçük bir adım, o kadar zor ki bazen hem de tam yaklaşmışken o yere. Ümit edip sevinip de çocuk gibi yaşarken sevincini, kilitli kapı önünde anahtarsız kalmak gibi. Bazen bir adım çok ağır. Bir kaç yıl almışlığı bile görülmüştür bir kelimenin ağızdan çıkma evresi.
... Hangisi o yere varmanın son hamlesine dayanabildi veya neden orada öylece bırakıp gidebilmek anlatılmadı bize masallar dinleyen yaştayken. Küçük bir adımın tüm yaşam enerjisini sömürebileceği neden hiç tahmin edilmedi çocukluk romanlarımızda da biz böyle ya allah atlar olduk her şeye.
Belki de "büyüdük" rezil olmanın güzelliği unutturulacak kadar büyüdük. Cesur ellerimiz ve korkak ayaklarımız olacak kadar büyüdük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder