boşluk o boşluk, yoksa duramazsın

küçükken camdan aşağı bakardım. Saatler ya da toplantılar yoktu o zaman kafamda : ) Her giden arabanın içinde kim var, kimlerle konuşur kimleri çok severler merak ederdim... Arabalar gözümün gördüğü yerden uzaklaşınca üzülür; göremediğim yolları düşünürdüm. Gözümde hep o yolları giden arabalar, arabalarda mutlu insanlar...

Göremediğim her şey çok güzel geldi sonraları. Küçük bi' oyun oynamaya başladım. Şimdilerin "fill in the blanks" bulmacaları gibi doldurdum her şeyi içimdeki boşluklukla. Çok sonra öğrendim ki koca evren bi' boşlukmuş. Büyüdüm, farketttim ve güldüm :)