kopar ipleri yaşadığım teyel dikişlerin
iki yakası birleşmeyen benliğim ve sözlerim
ortasında koca bir kördüğüm, bir ucu "siz" bilirim
yaşamak kendilerime rağmen yaşamak...

Sevdiğim, her an "arayan" paranoid sevgilerim..
can bir aceleci kuş konmak ister toprağa
kolay ya durmak,kanat çırpmaya ne gerek!
metaforlar da yorar oldu, çabuk düştü cihan-ı hayalim.


Gerçeklerimleyim yine siz olamayacak kadar benim ve yine ben kendime sizim.Yorgun bu beyin, sessizliğinizi seviyorum ,sesleriniz beni yalanlaştıran ve sessizliğim -bir kaç sözcük buraya karalayacak kadar da sizdeyim hala, yok yok aslında derdim sen , tek sen okursun bunu bilirim.benim bugünümde değil, senin "tamam" dediğin bir yarında- ah sessiz kaldığım her an o kadar güzelsiniz ki!Önemsemiyorum artık sizi, o kadar yaşadımki beyinlerinizde sizi düşünür oldum sizin yerinize ve o kadar çok oldum ki kaç taneyim bilmiyorum.

Ama sen bilirsin ben kaçım, bir sayı oldum 97 dedim. Okurken beni bir sen güldün, anlayamaz ya kimse beni!Anlatmadım ki kimseye bu deli!


Gerçek güzel bıraktım hayali, o kadar dolu ki günah defterim; yaktım tüm defterleri



: )
by mamalak